Piet is een
luis. Hij woont in het haar van Jan en heeft het er best naar zijn zin. Tot
Jans mama Piet ontdekt en dadelijk de luizenshampoo tevoorschijn haalt. Piet
kan nog net op tijd vluchten, want mam schopt alle dieren het huis uit: poes,
hond, vogel, spin, muis en zeker luis. Wanneer Jans haren gewassen zijn, is
mama weer blij. Maar wat ziet Jan? Piet woont nu in mama's haar. Hij is zelfs
getrouwd en heeft dertien kindjes.


In het boek zijn er twee hoofdpersonages je hebt Jan en de luis Piet. De les die de auteur wil meegeven is dat het niet altijd erg is om luizen te hebben.
Het luizenthema wordt uit zijn taboe gehaald zodat veel kinderen zich niet meer zo ongelukkig zullen voelen als ze luizen hebbenHet boek is heel aantrekkelijk omdat het een thema is dat veel voor komt. Luizen, bijna alle kinderen, en dus ook hun ouders, krijgen er op een dag mee te maken.
Achteraan staat het lied van Piet de luis, wat het boek extra leuk maakt. Ik vind het een leuk en grappig verhaal met hele mooie prenten. Ook de boodschap die achter het verhaal zit vind ik heel goed. Heel veel kinderen zijn bang voor luizen terwijl dit eigenlijk niet zo erg is. Door dit verhaal is de kans groot dat kinderen minder bang gaan zijn voor luizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten